Ξερολιθιές και πυρκαγιές

   Χάρη στην τεχνική της ξερολιθιάς, ο άνθρωπος κατάφερε να περιφράξει τα κτήματα και να μετατρέψει επικλινή εδάφη σε επίπεδα δημιουργώντας, έτσι, καλλιεργήσιμη γη και διαμορφώνοντας σημαντικά το γεωγραφικό τοπίο.
   Στη Μεσογειακή περιοχή, η περιεκτικότατα του εδάφους σε οργανική ουσία είναι στα χαμηλότερα επίπεδα από το μέσο όρο της Κεντρικής Ευρώπης, γεγονός που καθιστά το έδαφος ιδιαίτερα ευάλωτο στις έντονες βροχοπτώσεις, με κίνδυνο τη διάβρωσή του. Οι ξερολιθιές, λοιπόν, επιτρέπουν τη συγκράτηση του χώματος και της βροχής, καθώς και την αύξηση της υγρασίας, απαραίτητη για τη βλάστηση.
   Επίσης, χάρη στις ξερολιθιές, το νερό της βροχής συγκρατείται και δεν κυλά ελεύθερο προς τη θάλασσα με αποτέλεσμα να εμπλουτίζεται ο υδροφόρος ορίζοντας. Κατ’ αυτό τον τρόπο, γεμίζουν τα υπόγεια σπήλαια που έχουν διαμορφωθεί κάτω από το έδαφος, και υπερχειλίζουν. Το νερό της υπερχείλισης (πηγή) τρέχει σε κάποιο ρέμα και καταλήγει σε κάποιες χαμολάκες, για να οδηγηθεί τελικά σε καλλιεργημένα και δεντροφυτεμένα πλατώματα για πότισμα, με αποτέλεσμα να εξοικονομείται νερό.
   Επιπλέον οι ξερολιθιές παίζουν καθοριστικό ρόλο στην κατάσβεση των πυρκαγιών γιατί αποτελούν εμπόδιο στο πέρασμα της φωτιάς και κατά συνέπεια η κατάσβεση της να είναι ευκολότερη, στα σημεία όπου υπάρχουν ξερολιθιές (αιμασιές - ντουβάρια - μάντρες κ.λ.π.).

   «Η πολιτιστική κληρονομιά ενός τόπου πρωτίστως συμπυκνώνεται στα διαχρονικά κατασκευάσματα, που αυτός δημιουργεί και στέκονται σιωπηλοί μάρτυρες του χρόνου που περνάει».