Δρυς (Quercus macrolepis )

  Αιωνόβιο δέντρο, με διάρκεια ζωής έως 200 χρόνια. Πρόκειται για δέντρο ψηλό με γερές ρίζες της οποίας οι καρποί, οι δρυαβάλανοι ή αλλιώς βελανίδια, όταν πέσουν στο έδαφος, έχουν γεύση κάστανου. Βρίσκεται σε πεδινές ή σε ορεινές περιοχές και ανήκει στην οικογένεια των φυγιδών.
  Στην Ευρώπη συναντάμε τέσσερα είδη: ι)την ήμερη βελανιδιά, με 30μ. ύψος, που φυτρώνει στην Ανατολική Μεσόγειο, ιι)την άγρια βελανιδιά, με 25μ. ύψος στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, ιιι)τη Μακεδονική, με 20μ. ύψος στα Βαλκάνια, καθώς και ιν) τη γνωστή ως «βελανιδιά η κήρρις».
  Η δρυς ήταν το ιερό δέντρο των αρχαίων Ελλήνων, αφιερωμένο στο Δία και αποτελούσε σύμβολο δύναμης. Μέσα στα δάση της βελανιδιάς ζούσαν οι Δρυάδες ή Αμαδρυάδες Νύμφες, που προστάτευαν τα ιερά δέντρα. Οι Δρυάδες Νύμφες χαίρονταν με τη βροχή, έκλαιγαν, όταν η βελανιδιά δεν είχε φύλλα και πέθαιναν, όταν το δέντρο κοβόταν. Γι' αυτό και η υλοτόμηση της βελανιδιάς απαγορευόταν με ειδικούς νόμους.
  Σήμερα, που τα πολύτιμα βελανίδια της δεν έχουν την αλλοτινή τους αξία, η ήμερη βελανιδιά βρίσκεται ''υπό διωγμό'' και υλοτομείται ανελέητα.