Οι πυρκαγιές στο νησιωτικό χώρο

   Πυρκαγιά και βόσκηση είναι ένας καταστροφικός συνδυασμός, ο οποίος αποτελεί πρακτική –μέθοδο (κακή και λανθασμένη) που χρησιμοποιούν οι κτηνοτρόφοι για δημιουργία βοσκότοπων και ειδικά όταν αυτές επαναλαμβάνονται στη ίδια περιοχή σε σύντομο χρονικό διάστημα.    Η μέθοδος αυτή είναι καταστροφική και δημιουργεί ανάγκη μεγάλων μετακινήσεων των ζώων ώστε να καλύψουν τις καθημερινές τους διατροφικές ανάγκες.
   Η ενέργεια όμως που παίρνουν τα ζώα από την τροφή τους δεν αξιοποιείται αποδοτικά σε βάρος για το ζώο, αφού αυτή καταναλώνεται από τις ακόμη μεγαλύτερες μετακινήσεις του, χωρίς κανένα οικονομικό όφελος για τον κτηνοτρόφο.
   Δυστυχώς όμως, οι κτηνοτρόφοι δίνουν συνέχεια στο πρόβλημα γιατί προσπαθώντας να καλύψουν τις διατροφικές ανάγκες των αιγοπροβάτων τους, βάζουν νέες φωτιές σε νέους βοσκότοπους, με αποτέλεσμα να έχουμε επέκταση του προβλήματος και όχι επίλυσή του.
   Όσον αφορά τα νησιά, λόγω των μεγάλων κλίσεων του εδάφους, μετά από συνεχόμενες πυρκαγιές το έδαφος παρασύρεται πολύ εύκολα προς τη θάλασσα και προκαλεί απογύμνωση ολόκληρων πλαγιών, ενώ μαζί παρασύρονται και καταστρέφονται και οι παραδοσιακές αναβαθμίδες (αιμασιές).
   Σαν αποτέλεσμα αυτών έχουμε τις ακόλουθες επιπτώσεις:
   Επικράτηση ειδών βλάστησης όπως βάτος, αχινοπόδι κ.α. που έχουν λιγότερη θρεπτική χρησιμότητα για τα ζώα καθώς και μείωση ειδών βλάστησης όπως το αγριοκριθάρι που παρέχει καλύτερη ποιότητα βοσκήσιμης ύλης.
   Αλλαγή του πορώδους του εδάφους από τις οπλές των ζώων με συνέπεια μικρότερη απορρόφηση των βρόχινων νερών, με κατάληξη την αδυναμία φιλοξένησης οποιουδήποτε φυτού.

   Επιβάρυνση από την κατάσβεση
   Κατά τη διάρκεια της κατάσβεσης πυρκαγιών το έδαφος επιβαρύνεται, επίσης από τις ρήψεις νερού των αεροπλάνων, καθότι το νερό αυτό είναι θαλασσινό και φυσικά περιέχει αλάτι, το οποίο υποβαθμίζει ακόμη περισσότερο το έδαφος. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι ένα αεροσκάφος τύπου canader σε κάθε ρήψη του ρίχνει 6-7 τόνους θαλασσινού νερού!!!