"Δανεισθήκαμε τα δάση...." (Γκάντι)

Η Ελλάδα, χώρα με πολλές καμένες περιοχές, αποτελεί ένα μεσογειακό περιβάλλον με συνυφασμένη την έννοια της πυρκαγιάς που κατατρώει τα τελευταία χρόνια χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων κάθε χρόνο. Αρκεί και μόνο μια επίσκεψη σε μια πρόσφατα καμένη έκταση για να καταλάβουμε τις συνέπειες αυτής της καταστροφής. Εικόνες χωρίς ίχνος πρασίνου και ζωής που προκαλούν αισθήματα απογοήτευσης και απελπισίας!!

Το δάσος είναι πηγή ζωής για τον άνθρωπο με ανυπολόγιστη αξία. Οι δασικές πυρκαγιές διαφέρουν από οικοσύστημα σε οικοσύστημα αφού άλλοτε μπορεί να έχουν θετικές και άλλοτε αρνητικές συνέπειες στην ζωτικότητα και την ποιότητα του δάσους. Αρνητικές είναι σίγουρα οι συνέπειες όταν αυτές επαναλαμβάνονται σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα στην ίδια περιοχή. Μπορεί επίσης να έχουν καταστρεπτικές συνέπειες στον κοινωνικό και οικονομικό τομέα. Γνωστές είναι οι εικόνες καμένων σπιτιών, βιοποριστικών εγκαταστάσεων, οικόσιτων ζώων και το χειρότερο, χαμένων ανθρώπινων ζωών.

Ο άνθρωπος από αρχαιοτάτων χρόνων στάθηκε απέναντι στα δάση σαν φίλος και εχθρός, προστάτης και εκμεταλλευτής. Με αφορμή διάφορες ανάγκες του, υποβάθμιζε με τις καταστρεπτικές του επεμβάσεις και περιόριζε συνεχώς τα δάση. Η φύση όμως αντιστεκόταν και πάντα θα αντιστέκεται...

Τα δάση αγωνίζονται να διατηρηθούν και ο αγώνας συνεχίζεται. Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση. Από την μία πλευρά η πολιτεία, η οποία δεν έχει πάρει ξεκάθαρη θέση απέναντι στα δάση και από την άλλη όλοι εμείς οι πολίτες που παραμένουμε άπραγοι σε μια τέτοια καταστροφή με συνήθως όμως κριτική στάση, έτοιμοι να κατακρίνουμε την κάθε εσφαλμένη κίνηση, εκ του ασφαλούς πάντοτε, χωρίς καθόλου ενεργή συμμετοχή αφού η έννοια «Εθελοντισμός» βρίσκεται σε νηπιακό στάδιο για τα ελληνικά δεδομένα σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν εδραιώσει την αντιμετώπιση των πυρκαγιών σχεδόν αποκλειστικά στους εθελοντές, δημιουργώντας παράλληλα κοινωνική στάση τέτοια που σέβεται το περιβάλλον και κατά συνέπεια και τα δάση.

Παράλληλα η δομή και λειτουργία του σημερινού συστήματος δασοπροστασίας στη χώρα μας αδυνατεί να ανταποκριθεί σε αυτή την πρόκληση που οφείλεται σε διαρθρωτικούς, οικονομικούς και επιχειρησιακούς λόγους. Το σύστημα δασικής προστασίας στην Ελλάδα σήμερα είναι υπερβολικά περίπλοκο με την εμπλοκή μεγάλου αριθμού φορέων με αδυναμία σύνδεσης και συντονισμού. Τα ποσά που ξοδεύονται για την καταστολή των δασικών πυρκαγιών είναι τεράστια ενώ τα αντίστοιχα για την πρόληψη είναι ανύπαρκτα.

Αναλογιζόμενοι το όλο πρόβλημα, εύκολα θα απαντούσαμε χρησιμοποιώντας τα λόγια του Γκάντι: «Τα δάση δεν τα κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας αλλά τα δανεισθήκαμε από τα παιδιά μας».